Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2013

ΕΣΥ..




Ένιωσα μέσα στους αιώνες
τη φωνή σου να με καλεί
χωρίς μνήμη
χωρίς στόμα
ότι απέμεινε
από το φάντασμα των αναμνήσεων
Εσύ
Ένιωσα τη σάρκα σου όλη
να διεισδύει στη ψυχή μου
κάθε φορά
που άνοιγα στα δύο
κάθε φορά
που σου πρόσφερα
ένα χρυσό ροδάκινο
Εσύ
κι σάρκα σου όλη
όταν οι αίολες λέξεις
αγεροδρομούν
όταν τα φεγγάρια
ερωτευθούν
Εσύ
πάντα να με καλείς
όχι πολύ μακριά
από τον κύκλο
φωνή ερωτική
χωρίς σάρκα
χωρίς μνήμη
χωρίς όνομα
Εσύ.

2 σχόλια:

Νimertis είπε...

κάλεσμα από τον πυρήνα στον Πυρήνα... μια συνομιλία με το Αχανές που σαρκώνεται... που αιματώνεται στις λέξεις σου... υπέροχο...

G. είπε...

Νημερτή μου ..πόσο όμορφα το ορίζεις... ομολογώ πως μου έδωσες το όνομα του...σε ευχαριστώ!!!!