Η αρμονία η συναίσθηση
η κίνηση του πρωτόγνωρου φάσματος
οι μνήμες της αγάπης
Σε μια σταγόνα φως ορίζομαι
Ταξίδεψα στων άστρων τη φλεγόμενη τρέλλα
Μες στη χαώδη πολυτέλεια του γαλαξία
που απ΄τον Έρωτα γεννήθηκε
στου χρόνου την απύθμενη αγκαλιά
Αγκάλιασε με
Είμαι μια πυγολαμπίδα τόση δα. G.M
2 σχόλια:
μες στη χαώδη πολυτέλεια του γαλαξία...
στη δική σου γραφή εμβαδό, ύψος και απόσταση δεν νοούνται... υπέροχο...
Σε ευχαριστώ Νημερτή..με τιμά ιδιαίτερα η αίσθηση σου!!..
Δημοσίευση σχολίου